Kleszczowa warroza - czynnik powodujący niebezpieczną chorobę pszczół i nosiciel różnych infekcji, jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie. Więcej informacji o cechach rozwoju szkodnika, metodach i objawach infekcji, środkach kontroli i zapobiegania jej w dalszej części artykułu.
Opis i cykl życia
Kleszcz Varroa Jacobsoni odnosi się do pasożytów zewnętrznych żyjących na pszczołach. Ma bardzo płaski korpus, podobny do odwróconego owalnego talerza z wystającymi kończynami dolnymi pokrytymi włosami. Cztery pary nóg kleszcza pozwalają mu się czołgać i pomagają pozostać na pszczole.
Ciało samicy jest poprzecznie owalne w kształcie brązowego lub ciemnobrązowego rozmiaru, wielkości 1,6–2 mm. Można to zobaczyć gołym okiem. Aparat jamy ustnej jest typu przekłuwająco-ssącego i zwykle jest ukryty pod ciałem. Z jego pomocą samica nakłuwa otoczkę pszczoły z chityny i żywi się hemolimfą krwi dorosłych owadów, larw i poczwarek.
Ze specyficznych cech morfologicznych żeńskiej warrozy można wyróżnić:
- obecność ruchomej części rurki otrzewnej, która pozwala regulować oddychanie w różnych warunkach istnienia;
- szczególny kształt ciała, który zapewnia niezawodne zamocowanie kleszcza na ciele pszczoły;
- obecność małych zębów na chelicera skierowanych do tyłu, które zapobiegają wypadaniu samic z rany na ciele gospodarza;
- sprężysta osłona ciała, zapobiegająca przywieraniu owada podczas jego życia w czerwcu.
Samiec jest mniejszy i prawie okrągły (o średnicy około 0,8 mm), widoczny tylko w czerwiu. Jego ciało ma szaro-biały lub jasnożółty odcień. Gardło jest pozbawione silnych mięśni i jest ledwo widoczne. Aparat ustny służy jedynie do przekazywania nasion podczas zapłodnienia samicy. Na końcu nóg znajdują się przyssawki.
Cykl życiowy rozwoju kleszcza warrozy składa się z następujących etapów:
- Roztocze kleszcza (dorosła samica) dostaje się od pracującej pszczoły lub z drona na plaster miodu.
- Kleszcz dostaje się do komórki z larwą w przeddzień jej uszczelnienia. Często zdarza się to u drona, ale być może u pszczoły.
- Po zamknięciu komórki (po trzech dniach) samica kleszczy zaczyna składać jaja (średnio 1 jajko dziennie, tylko około 5 sztuk). Długość jajka wynosi 0,5 mm. W nim rozwija się larwa, która zamienia się w nimfę z czterema parami kończyn.
- Nimfa (protonimph) wyłania się z jaja o wielkości 0,7 mm.
- Po jednorazowym moltowaniu następuje kolejny etap - deutonymph. Wymiary samicy wynoszą 1,3 na 1 mm, samce - 0,7 mm średnicy. Chitynowa skorupa jest dość miękka, biaława. Żywią się hemolimfą.
- Będąc w komórce, mężczyzna zapładnia młode kobiety, po czym umiera z głodu. Dlatego u dorosłych pszczół widoczne są tylko samice kleszczy.
- Po zakończeniu rozwoju młoda pszczoła opuszcza komórkę. Kleszcze, w tym dorosła kobieta, również sobie z tym radzą. Wspinają się na pszczoły (drony i pszczoły pracujące) i pozostają na nich do następnego składania jaj. Każda samica kleszczy jest w stanie złożyć jaja kilka razy. Młode samice mają jaśniejszy odcień skorupy chitynowej niż dorośli. Zaledwie kilka dni później stopniowo ciemnieje.
Cały cykl rozwoju, od złożenia jaja do dorosłego kleszcza, trwa:
- u kobiety - 8-11 dni;
- mężczyzna - 8-9 dni.
Latem kobieta żyje 2-3 miesiące, a zimą około 5 miesięcy. W sezonie zimowym, z powodu braku potomstwa, varroa przestaje się rozmnażać, a 7-10% z nich umiera.
Wczesną wiosną, wraz z pojawieniem się lęgu, a latem liczba kleszczy w rodzinie pszczół wzrasta około 20 razy. Jesienią, gdy ich liczba w rodzinie pszczół maleje, szkodniki przechodzą na niezakażone pszczoły.
Samice warrozy zachowują swoją żywotność poza rodziną pszczół:
- w pustych ulach na grzebieniach - 6-7 dni;
- na zwłokach pszczoły / drona - 3-5 dni;
- na poczwarek - 7-11 dni;
- w miękiszu woskowo-pieprzowym - 9 dni;
- na roślinach miodu - 1,5-5 dni;
- w zapieczętowanym czerwiu - 30 dni;
- w otwartym lądzie - 15 dni.
Samice mogą głodować w temperaturze 22-25 ° C przez 5-6 dni. Przy niskich temperaturach zewnętrznych lub obecności szkodliwych substancji w powietrzu kleszcz przestaje oddychać i chowa się w komórce komórkowej podobnej do plastra pszczelego, co utrudnia podjęcie działań w celu jego zwalczania.
Z reguły do jednej pracującej osoby przypisanych jest do 5 kleszczy, 7-8 kobiet do dronów, odpowiednio 12 i 20 do poczwarek pszczół pracujących i dronów. Lokalizacja pasożytów:
- między pierwszym a drugim segmentem brzucha;
- między segmentami klatki piersiowej;
- w stawach klatki piersiowej i głowy, klatki piersiowej i brzucha.
Nieograniczone rozmnażanie się warrozy prowadzi do śmierci rodziny pszczół w ciągu 2-5 lat. Im więcej kleszczy w ulu, tym szybciej rodzina umiera.
Pasożyt rozwija się dobrze w słabych rodzinach i starych plastrach miodu o ciemnobrązowym kolorze.
Metody infekcji
Varroa Jacobsoni wywołuje ciężką inwazyjną chorobę larw, poczwarek i dorosłych pszczół, zwaną warrozą. Ta choroba jest jednym z najpilniejszych problemów pszczelarstwa i powoduje ogromne szkody.
W lecie kleszcz rozprzestrzenia się od chorych pszczół do zdrowych poprzez:
- wędrujące pszczoły;
- złodziej pszczół;
- z migracjami pasiek;
- rodziny pszczół;
- z rojami;
- przy zakupie i sprzedaży pszczół i królowych;
- kiedy rodziny są zarażone czerwiem;
- po kontakcie pszczół z kwiatami roślin;
- przy wszystkich pracach nad przegrupowaniem komórek z jednej rodziny do drugiej;
- od innych owadów (trzmiele, osy);
- przy otwartym przechowywaniu wyciętego drona.
Varroatosis rozprzestrzenia się z prędkością 6-11 km przez 3 miesiące, co zależy od stopnia nasycenia regionu pszczołami. Przede wszystkim dotyczy to dotkniętych rodzin.
Rozmieszczenie i wzrost szkodników jest znacznie wyższy na obszarach o gorącym klimacie.
Oprócz pokonania warrozy, warroza jest niebezpieczna ze względu na jej zdolność do przenoszenia patogenów zakaźnych pszczół (zgnilca amerykańskiego, matecznika nosa, paratyfoidu itp.). Mieszane choroby przyspieszają przebieg choroby i prowadzą do masowej śmierci pszczół.
Oznaki infekcji
Przez pierwsze 2 lata choroba rozwija się niezauważona. Następnie pojawia się duża liczba kleszczy (szczególnie w lecie), które dotykają do 30% pszczół. Pszczoły i drony mają charakterystyczne wady:
- brak lub wadliwy rozwój nóg i skrzydeł;
- deformacja ciała;
- potomstwo ma różnorodny kolor.
Inne znaki:
- Straty pszczół gwałtownie rosną, głównie w okresie październik-listopad. W tym okresie infekcja zwiększa się kilka razy.
- W okresie jesienno-zimowym pszczoły szybko się wyczerpują, w wyniku śmierci rodziny lub bardzo słabego zimowania.
- Podczas zimowania pszczoły zachowują się bardzo niespokojnie - hałasują, wyskakują.
- Dno uli pokryte jest martwymi pszczołami, na których widać brązowe roztocza.
- Przy wysokim stopniu uszkodzenia warrozy śmiertelność rodzin pszczelich rozpoczyna się w pierwszej połowie zimowania.
- Po głównym zebraniu miodu, po powrocie od nomada, silnie zarażone rodziny opuszczają ule. Nie zatrzymują nawet wystarczającej ilości paszy.
Metody walki
Aby zwalczać kleszcze, należy zastosować cały szereg środków, w tym środki organizacyjne, specjalne pszczelarstwo i środki weterynaryjne. Konieczne jest przestrzeganie warunków trzymania, karmienia, hodowli pszczół, a także stosowanie metod zootechnicznych do zwalczania warrozy i systematycznego przeprowadzania zabiegów przeciw akarycydom.
Kontrola szkodników powinna być kontynuowana co roku i kompleksowo.
Bardzo ważne jest zmniejszenie liczby kleszczy po ostatnim pompowaniu miodu. Tak więc pszczoły wykluwające się i zimujące będą mogły żyć z minimalnym poziomem infekcji. Jednocześnie zmniejsza się stopień stresu podczas karmienia pszczół. Poniższe leczenie będzie najbardziej skuteczne po zakończeniu hodowli czerwiu (zimą). Na wiosnę, w celu zmniejszenia liczby szkodników, stosuje się metodę cięcia czerwia dronów.
Konwencjonalnie środki zwalczania tych pasożytów można podzielić na 2 grupy.
Lek
Korzystając z chemikaliów, należy przestrzegać głównych zaleceń:
- Zabrania się używania narkotyków przed lub w trakcie zbierania miodu. W wielu regionach wiosenne leczenie wiąże się z ryzykiem, ponieważ zbieranie miodu często rozpoczyna się wcześniej niż planowano. W rezultacie pozostałości chemiczne pozostają w miodzie.
- Używaj wyłącznie leków dopuszczonych do obrotu (nieprzestrzeganie tej zasady jest karane przez organy kontroli jakości i jest ustalane poprzez diagnozowanie produktów pszczelich pod kątem obecności w nich pozostałości leku). Na przykład kwas mrówkowy można stosować wyłącznie w postaci płytki Illert, nawet jeśli inne formy są bardziej skuteczne i lepiej tolerowane przez pszczoły.
- Przed użyciem należy dokładnie przeczytać instrukcję.
- Plastrów miodu, które znajdują się w ulu podczas przetwarzania (z wyjątkiem leczenia kwasem mrówkowym), nie mogą być stosowane w postaci komórek miodowych. Muszą się stopić jak najszybciej.
- Podczas pompowania konieczne jest oddzielenie cząstek wosku (przez sito, gazę) od miodu, ponieważ leki mogą do niego dostać.
W przeddzień każdego zabiegu ula umieszcza się na patelni, stosując dwie opcje:
- przez uchylną pokrywę z tyłu lub duży otwór;
- podnoszenie małej litery (pszczoły zaczynają się martwić w tym samym czasie).
Ale dno z siatki, pod którą umieszczana jest paleta, jest najbardziej odpowiednią opcją. Podczas kontroli takiej palety pszczoły pozostają spokojne. Przed przetwarzaniem musisz w ogóle nie przeszkadzać pszczołom.
Stosowane są chemikalia, które niszczą lub poważnie uszkadzają kleszcze. Leki parują w ulu, karmią pszczoły i pracują przez krew. Możliwe jest również, że pszczoły wejdą w kontakt z lekiem (przez paski, po których się czołgają).
Zastanów się nad niektórymi dopuszczalnymi lekami.
1 pericyna
Działanie tego leku odbywa się przez krew i jest skierowane przeciwko pasożytom, które nie są w czerwiu, ale bezpośrednio na pszczołach. Używaj go wyłącznie w jałowej zimie (dwa razy z przerwą w tygodniu, jeśli nie w połączeniu z dodatkowymi lekami). Użycie jest dozwolone w temperaturze 0 ° C lub w niskiej temperaturze ujemnej.
Pericyna jest rozpuszczalna w tłuszczach, więc jej cząsteczki pozostają w wosku i miodzie.
Konsumpcja:
- dla rodziny w dwóch budynkach - 25-30 ml emulsji;
- w jednym przypadku (lub warstwach) - 20 ml.
Ilość zależy od wielkości rodziny, ale najczęściej zalecana dawka w instrukcjach dla 50 ml jest zbyt duża. Pszczoły można leczyć roztworem perycyny za pomocą specjalnego zestawu do dawkowania lub jednorazowej strzykawki.
2Apitol
Ten lek jest rozpuszczalny w wodzie i łatwo przenika do miodu, więc postępuj ostrożnie.
Surowo zabrania się łączenia apitolu z jedzeniem i używania go w procesie karmienia.
Z tego narzędzia należy skorzystać w przypadku, gdy kleszcze rozwinęły oporność na wcześniej stosowane leki. Przetwarzanie odbywa się w niskiej temperaturze powietrza w jałowym czasie. Apitol trafia do sprzedaży w postaci proszku, który należy rozpuścić w dużej ilości płynu.
3 Kwas mrówkowy na płytce Illert
Metoda ta polega na odparowaniu z powierzchni płytki kwasu mrówkowego, który następnie przenika do roztoczy z powietrzem wchodzącym do ula, działając w ten sposób na zewnątrz. Konieczne jest stosowanie leku wieczorem z otwartym wycięciem, w temperaturze powietrza w zakresie + 12 ... + 20 ° С.
Zabrania się używania leku podczas zbierania miodu.
Jeśli nie połączysz tej metody z innymi, częstotliwość przetwarzania będzie 3-4 razy z przerwami w ciągu kilku tygodni.
Przed obróbką kwasem mrówkowym konieczne jest oczyszczenie mostków woskowych z górnych desek ram. Następnie powinieneś wydmuchać dym przez plaster miodu, aby macica znajdowała się poniżej. W ulach jedna płytka jest umieszczana na ramie na płytkę, w kadłubie - dwa. Następnie ul zostaje zamknięty. Przy nadmiernej grubości płytek na wierzchu umieszcza się puste przedłużenie.
Możliwy jest negatywny efekt - istnieje ryzyko utraty macicy.
Podczas pracy z płytkami Illert i kwasem mrówkowym należy nosić wodoodporne rękawice i okulary.
4Cecafix
Zastosowanie tego narzędzia jest podobne do perycyny. Zaletą cefiksu jest to, że jest lepiej tolerowany przez pszczoły.
5 Bayvarol
Narzędzie to specjalny pasek zawieszany na obwodzie środkowej rozpiętości między grzebieniami (4 sztuki na rodzinę w ulach z dwoma ulami). Kontakt z pszczołami zachodzi w bliskim kontakcie z paskami. Producent zaleca pozostawienie bayvarolu na 6 tygodni, jednak może to prowadzić do nadmiernego stężenia leku w wosku. Dlatego optymalny okres pobytu pasków w ulach wynosi 3 tygodnie.
Prace należy wykonywać w rękawiczkach. Konieczne jest dbanie o właściwe usuwanie baivarolu, ponieważ zabronione jest wrzucanie pasków do śmieci lub zbiorników wodnych.
Biotechniczne
Istotą tych metod jest to, że pszczelarz interweniuje w trakcie ich rozwoju biologicznego w celu zniszczenia kleszczy. Obejmują one:
- Cięcie czerwiu - niektóre plastry miodu z zadrukowanym czerwiem (dron czerwiowy) są niszczone, gdy samice kleszczy składają jaja. Z reguły wylęg dronów jest zamrażany. Zastosowanie tej metody powinno rozpocząć się na przełomie marca i kwietnia.
- Zniszczenie pułapki o strukturze plastra miodu z zamkniętą macicą. Macicę sadzi się trzykrotnie naprzemiennie przez 10 dni w pustym plastrze miodu w klatce klatkowej. Tak więc macica robaki wewnątrz komórki. Przez 10 dni na zewnątrz komórki z macicą nie pozostaje otwarty lęg, a kleszcze są przenoszone do otwartego lęgu pułapki o strukturze plastra miodu w celu rozmnażania. Ten wylęg jest zniszczony (zamrożony).
- Obróbka cieplna pułapki o strukturze plastra miodu lub wszystkie plastry miodu z wylęgiem - ogrzewanie dochodzi do temperatury szkodliwej dla kleszczy, ale akceptowalnej dla pszczół. Ta metoda jest skuteczna, ale czasochłonna.
Medyczne i biotechnologiczne metody kontroli można z powodzeniem stosować łącznie. Ich połączenie pomoże utrzymać liczbę kleszczy na nieszkodliwym poziomie i zrekompensuje niedociągnięcia poszczególnych metod. W którym:
- liczba stosowanych leków jest zmniejszona;
- zawartość pozostałości chemicznych w wosku i miodzie jest zmniejszona;
- liczba tyknięć jest zredukowana do akceptowalnej wartości.
Każdy pszczelarz powinien rozważyć swoją strategię zwalczania szkodników, która będzie zależeć od cech konstrukcyjnych jego uli, technologii utrzymywania pszczół, klimatu i zaopatrzenia w żywność.
Środki zapobiegawcze
Aby zmniejszyć szkody spowodowane przez kleszcza warrozy, należy podjąć różne środki zapobiegawcze:
- Pozyskane rodziny i schwytane roje muszą zostać przetworzone co najmniej raz (na przykład rój z perycyną, a reszta kwasem mrówkowym). Na podstawie liczby pasożytów na palecie podejmuje się decyzję o potrzebie dalszego przetwarzania.
- Należy przeprowadzać regularne badania czerwiu i czerwiu pod kątem obecności pasożytów.
- Leczenie przeciw chorobie zwyrodnieniowej jest niezwykle ważne, aby koordynować z sąsiednimi gospodarstwami pszczelarskimi, aby uzyskać dobry wynik i uniknąć ponownego zakażenia.
- Stosuj metody kontroli regularnie, nie przegap okresów najbardziej odpowiednich do ich wdrożenia.
- Okresowe czyszczenie i dezynfekcja są obowiązkowe. Przestrzeganie zwykłych zasad higieny chroni przed chorobami mieszanymi.
- Konieczne jest podgrzanie komórek w odpowiednim czasie.
Cechy kleszcza warrozy, analiza kleistości u larw i dorosłych pszczół, metody leczenia, leki do zwalczania szkodników i czas ich użycia są szczegółowo opisane na filmie:
Roztocza Varroa to niebezpieczne szkodniki, które wywołują śmiertelną chorobę, która powoduje poważne komplikacje w pasiece. Jednak dzisiaj istnieje wiele sposobów zarówno walki z atakującymi pasożytami, jak i zapobiegania ich pojawianiu się i rozprzestrzenianiu.