Pieczarka leśna ma doskonały smak, przyjemny aromat, co czyni ją atrakcyjną dla kulinarnych znawców i zachwyca miłośników „spokojnego polowania”.
Cechy pieczarki leśnej
Opis
Agaricus silvaticus, cap, grzyb wilk i blagushka - tak nazywają się pieczarki leśne z rodziny Champignon o tej samej nazwie oraz z rodzaju Champignon. W tłumaczeniu z francuskiego „agaricus” oznacza po prostu „grzyb”. Dostał swoją dystrybucję w Wielkiej Brytanii, USA, na Węgrzech i innych krajach europejskich. W Rosji dowiedzieli się o nim po XIX wieku.
Opis grzyba leśnego:
- rozmiar czapki - do 15 cm;
- kształt nasadki jest jajowaty lub w kształcie dzwonu;
- kolor kapelusza jest brązowy lub brązowy;
- płytki są cienkie, lekkie i częste;
- noga - 15-20 cm wysokości;
- konstrukcja nogi jest rurowa, pusta;
- noga - 1-2 cm w przekroju;
- kształt nogi jest cylindryczny;
- wyrafinowany pierścień umieszczony w górnej części nogawki (bardzo blisko nasadki);
- gęsty biały miąższ;
- charakterystyczny grzybowy aromat.
Kapelusz zmienia kształt i prostuje się z wiekiem, staje się płaski, z lekkim wybrzuszeniem pośrodku. Stary grzyb leśny ma ciemną plamę pośrodku dużej czapki, pękniętą wzdłuż krawędzi.
Zbieracze grzybów wiedzą, że grzyby leśne czerwienieją na zerwaniu, sok nie odstaje od nich, różowawe talerze stopniowo brązowieją z fioletowym odcieniem. Początkujący boją się takich cech - nie biorą całkowicie jadalnych okazów.
Aromat leśnych grzybów jest słaby, grzybowy, z drzewną nutą. Odmiana jest jadalna w każdej postaci, miłośnicy delikatności jedzą ją nawet na surowo.
Pieczarka należy do saprofitów, rośnie na dobrze nawożonej glebie, w pobliżu mrowisk (lub na nich) czerwonej mrówki leśnej i trawników, na działkach ogrodniczych i parkach.
Irina Selyutina (biolog):
Jako gatunek leśnego grzyba został opisany już w 1762 roku przez Jacoba Christiana Schaeffera - niemieckiego uczonego, profesora, który nadał mu potoczną łacińską nazwę w naszych czasach - "Agaricus sylvaticus". Ale dla niego istnieje również alternatywna pisownia w synonimie gatunku - "silvaticus". Te dwie formy pisowni mają prawo istnieć i są w równym stopniu używane przez szanowanych specjalistów ze świata mikologii.
Owocowanie latem i jesienią (lipiec-październik).
Rodzaje
Pieczarka leśna ma kilka pokrewnych niejadalnych gatunków, z którymi jest mylona. Następujące podobne gatunki są charakterystyczne dla fałszywej pieczarki leśnej:
- sh. kaszkiet;
- sh. różnobarwny lub w. Meller;
- sh. ruda lub w. o żółtej skórze.
Rosną w lasach liściastych i mieszanych, w tym samym miejscu, co jadalne gatunki grzybów leśnych, zewnętrznie prawie się nie różnią.
Różnica między grzybami jadalnymi i niejadalnymi
Fałszywe sobowtóry są z powodzeniem kamuflowane w parkach i na łąkach od lipca. Mają pewne funkcje, na których należy się skupić. Ich opis:
- mniej gęsta miazga;
- noga na złamaniu jest trująco żółta;
- aromat jest specyficzny, leczniczy.
Po ugotowaniu fałszywe grzyby nadają wodzie żółty odcień. Wyraźny staje się zapach jodu i kwasu karbolowego. Na nacięciu miazga nabiera wyraźnego pomarańczowego koloru.
W niektórych przypadkach leśne grzyby są mylone z jeszcze bardziej niebezpiecznymi mieszkańcami lasu: z bladym muchomorem i białą amanitą. To są śmiertelnie trujące grzyby. W muchomorze, w przeciwieństwie do pieczarek, talerze są białawe, z błękitem. W przerwie miazga jest bezbarwna. U podstawy nogi muchomora znajduje się woreczkowy zgrubienie - volva.
Lekkie muchomory mają podobny kolor do jadalnych organizmów leśnych. Ich nogi w volvo, jak w małym garnku, talerze nie zmieniają koloru z wiekiem.
Podczas zbioru ważne jest, aby wszystkie okazy od razu dokładnie zbadać na miejscu i nie wkładać do kosza podejrzanych lub nieznanych.
Gatunki jadalne
Jedz tylko jadalne grzyby
Rodzaj Champignon (Agaricus) obejmuje kilka jadalnych gatunków, które rosną w naturze. Należą do nich zwykłe, polne, łąkowe, bernardowskie, ciemnoczerwone, krzywe, dwuporowe itp.
- Podwójny grzyb: można znaleźć w miejscach, gdzie na ziemi nie ma trawy ani liści. Jego opis:
- kapelusz z krawędziami zagiętymi wzdłuż krawędzi;
- na brzegach czapki widoczne są wiszące resztki prywatnej narzuty;
- kolor od brązowego do białego;
- soczysta i gęsta miazga;
- młode talerze są różowe, stare czerwono-brązowe z liliowym odcieniem;
- gładka noga w kształcie walca.
Starsze okazy mają nogi jasne lub biało-brązowe. Jego wysokość sięga 10 cm, a średnica 4-5 cm, pod czapką znajduje się formacja w postaci pierścienia.
- Krzywa pieczarki: widok charakteryzuje się nierówną nogą z pogrubieniem w dół. Średniej wielkości kapelusz z wiekiem zmienia się z owalnego w płaski. Miąższ znajduje się pod cienką beżową skórką. Posiada włókna, jasnobiałe. Talerze są częste i wolne; z wiekiem zmieniają kolor z białego na czarny.
- Pieczarka ciemnoczerwona: bezpośredni krewny sh. zwyczajny (z polem). Zewnętrznie grzyby leśne są do niego podobne, ale nieco mniejsze. Łuski w kolorze czerwonym są jaśniejsze i bardziej widoczne. Młode okazy wyróżniają się różowymi płytkami.
Irina Selyutina (biolog):
W ciemnoczerwonych pieczarkach następuje zmiana koloru płytek hymenoforowych w stanie dorosłym - stają się brązowo-czarne. Kolor proszku zarodników jest nieco inny - jest fioletowo-brązowy. U podstawy łodygi występuje zgrubienie, a przy samej łodydze wiszący brązowy, cienki szeroki pierścień. Jeśli naciśniesz na nogę, zmieni kolor na czerwony. Podobnie biała, przyjemnie pachnąca miazga zmienia kolor podczas cięcia. Charakterystyczną cechą tego typu pieczarek jest intensywnie czerwony kolor miąższu.
- Pieczarka Bernarda lub Agaricus bernardii: przetłumaczone jako „Bernard”. Jest to jadalny gatunek leśny. Posiada wyraźny aromat i smak. Jego opis:
- łuszcząca się powierzchnia kapelusza;
- wielkość obwodu czapki - do 15 cm;
- wysokość nogi sięga 13-14 cm;
- kształt nogi jest cylindryczny;
- talerze są częste;
- miąższ jest czysty i biały;
- pierścień jest jednowarstwowy, cienki w kierunku krawędzi.
Piękny beżowy gładki kapelusz, zakrzywiony do góry, stopniowo staje się płaski i popękany. Jest mięsisty i gładki. Pieczarka Bernarda ma podwójną - jadalną w. dwupierścieniowy lub w. chodnik (Agaricus bitorquis), który ma podwójny pierścień na nodze oraz lekko kwaśny zapach i smak.
Korzystne cechy
Grzyby leśne mają szereg korzystnych dla człowieka właściwości. Te pieczarki zawierają:
- witaminy A, P i PP, a także grupa B;
- cynk;
- miedź;
- mangan;
- ergosterol;
- aminokwasy;
- błonnik;
- kwas stearynowy;
- chityna.
Są w stanie wspierać organizm i aktywować jego układ odpornościowy. Podczas epidemii wirusów służą jako pyszna naturalna bariera dla wirusów i bakterii.
Przeciwwskazania
Grzyby są przeciwwskazane dla dzieci.
Produkt leśny jest trudny do strawienia przez żołądek ze względu na dużą zawartość chityny, której większość spada na nogi.
Osoby z problemami żołądkowo-jelitowymi nie powinny jeść tych grzybów.
„Mięso leśne” to rodzaj naturalnej gąbki, która pochłania jony i sole metali ciężkich, toksyny z gleby, wód gruntowych i powietrza. Osobników, które wyrosły w pobliżu wysypisk śmieci, fabryk, autostrad lub na obszarach miejskich, nie można zbierać, aby nie narażać ich zdrowia.
Dzieci i osoby starsze nie mogą wchodzić na dietę bez zalecenia i porady lekarza.
Podanie
Grzyby leśne znajdują zastosowanie w różnych dziedzinach: medycynie, farmacji, kosmetologii, dietetyce i gotowaniu.
Aplikacje do gotowania
Dzikie okazy zalicza się do kategorii 1, tj. z pewnością są jadalne. Te grzyby są aromatyczne i pożywne. Są lepsze od ryb pod względem zawartości fosforu. Nadaje się do wszystkich rodzajów potraw: surowych, smażonych, gotowanych itp.
Szefowie kuchni robią z nich różnorodne przystawki. Szczególnie smaczne są smażone z cebulą, w oliwie lub oleju słonecznikowym.
Zastosowanie w medycynie i farmacji
Pieczarki znajdują szerokie zastosowanie w tworzeniu preparatów o właściwościach bakteriobójczych, maści czy nalewek. Są stosowane w leczeniu duru brzusznego.
Kwas foliowy zwiększa produkcję czerwonych krwinek w czerwonym szpiku kostnym i wspomaga metabolizm. Wpływa pozytywnie na pracę serca i naczyń krwionośnych. U kobiet w ciąży spożywanie niewielkich ilości pieczarek wspomaga rozwój płodu i pomaga w tworzeniu łożyska.
Aminokwasy, minerały i witaminy pomagają przywrócić równowagę energetyczną, stymulują układ odpornościowy człowieka.
Duża ilość białka i przeciwutleniaczy pomaga obniżyć poziom cukru we krwi, dlatego grzyby są wskazane dla pacjentów z cukrzycą.
U osób starszych poprawiają pamięć, pobudzają mózg i zwiększają koncentrację.
Zastosowanie w dietetyce
Pieczarki z powodzeniem łączą wysoką wartość energetyczną z niską kalorycznością. Zawierają więcej witamin z grupy B niż warzywa. Błonnik roślinny i błonnik dają szybkie uczucie sytości, dlatego dietetycy przepisują ten produkt jako dietetyczny pokarm dla tych, którzy chcą schudnąć.
Dla tych, którzy uprawiają sport lub chodzą na siłownię, stosowanie pieczarek pomaga w budowaniu masy mięśniowej.
Czasami mylony z muchomorem. Pieczarka zagajowa.
UWAGA!!! jadowity CHAMPIGNON - Pale muchomor ???
Grzyby leśne. Grzyby w sierpniu.
Wniosek
Żniwa leśne przyniosą nie tylko przyjemność, ale także korzyści, jeśli zostaną zebrane, przestrzegając środków ostrożności, starannie sortując na miejscu, aby trujące grzyby nie dostały się do gotowego naczynia ani do słoika z piklami.