Rasa krów Kalmyk znajduje się na liście bydła domowego, znanego od dawna. Dała się poznać jako dobry producent mięsa.
Kałmucka rasa krów
O rasie Kalmyk
Wyhodowana niegdyś przez koczownicze plemiona Kałmucji rasa krów kałmuckich powstała pod wpływem niekorzystnych warunków klimatycznych siedliska z całorocznym tuczem na naturalnych pastwiskach. Tak więc krowy i byki kałmuckie różnią się wytrzymałością od sztucznie hodowanego bydła europejskiego. Dorastali na stepach i górach regionów Azji Środkowej w warunkach silnej selekcji naturalnej. Zostały wyhodowane w Mongolii i Chinach.
W Rosji popularność opisanej rasy krów rozpoczęła się około 3 - 3,5 wieku temu. W tym czasie był hodowany w regionach syberyjskich, w regionie Wołgi i nad brzegiem Donu. Obecnie do 90% ich inwentarza żywego zachowało się na terytorium Rosji w suchych regionach stepowych i półpustynnych.
Przed nadejściem chłodu zwierzęta kałmuckie, które przetrwały w trudnych warunkach kontynentalnych, układają grubą warstwę tłuszczu, co pozwala im z pewnością znieść mrozy. Jednocześnie jakość i ilość paszy nie ma szczególnego wpływu na tworzenie się podskórnej warstwy tłuszczu.
W linii Kałmuków obecnie istnieją 4 typy stref różniące się od siebie żywą wagą: Dolna Wołga, Syberia, Kazachstan i Północny Kaukaz.
W przypadku krów rasy Kalmyk charakterystyczne są sezonowe zmiany masy ciała. Nawet przy skromnej diecie zwierzęta są w stanie gromadzić złogi tłuszczu, czasami tracąc do 30-50 kg wagi w okresie zimowym, zachowując przy tym swoją otyłość i gęstą budowę. Utrata masy ciała jest szybko rekompensowana wypasem w okresie ciepłej wiosny, kiedy zwierzęta w pełni odzyskały utraconą wagę.
Praca rodowodowa nowoczesnej hodowli zwierząt domowych ma na celu poprawę cech jakościowych Kałmuków, w tym wzrost wczesnej dojrzałości, zwiększenie przyrostu żywej masy ciała i wydajności ubojowej oraz poprawę danych zewnętrznych zwierząt.
Pojawienie się Kałmuków
Dziś rasa zawdzięcza swój eksterier przeszły koczowniczy tryb życia i całoroczny pobyt na otwartych pastwiskach z gwałtownymi zmianami reżimów temperatur.
Z wyglądu rasa z Kałmucji jest raczej przysadzista, z dobrze rozwiniętą masą mięśniową i mięśniową. Wysokość zwierzęcia w kłębie nie przekracza 1,3-1,4 m przy skośnej długości ciała od 1,45 do 1,6 m. Tylna część ciała zwierzęcia jest szczególnie rozwinięta.
Zwierzęta są łatwe do rozpoznania na zdjęciu. Charakterystyka rasy Kalmyk obejmuje opis głównych różnic:
- harmonijnie złożone tułów z dość rozwiniętym głębokim (0,7 m) i szerokim (0,45-0,5 m) podgardlem, krótką szyją przechodzącą od razu do obręczy barkowej,
- mocna budowa o prostych, stabilnych, wyprostowanych kończynach,
- grzebień potyliczny na małej głowie, sprawiający wrażenie garbu,
- rogi zwierząt składają się w kształt półksiężyca,
- wymię nierozwinięte, typowe dla zwierząt mięsnych, ale nie w kierunku mlecznym.
Kolor krów i babek rasy Kalmyk jest przeważnie czerwony lub czerwony, rozcieńczony białymi plamami. Głowa zwierząt jest najczęściej pokryta białymi plamami, czasem na tułowiu i kończynach widoczne są plamy.
W okresie zimowym zwierzęta przykrywa się grubą wełnianą warstwą podszerstka, która odgrywa główną rolę w termoregulacji. Dzięki takiej wełnie krowy kałmuckie nie boją się mrozów do 35-40 ° C. Wraz z nadejściem sezonu letniego ich wełna staje się gładka i lśniąca, odbijając wyczerpujące promienie słoneczne, dlatego krowy z łatwością tolerują upał, przebywając przez całą dobę na wyżynach górskich iw regionach stepowych.
Hodowcy zwierząt zaczęli rozróżniać dwa rodzaje krów z rasy Kalmyk:
- Pierwsza, wczesna dojrzewająca, która charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu z najmniejszą masą końcową, ich szkielet jest nieco jaśniejszy, skóra jest cienka, plon śmiertelny jest ostatecznie mniejszy o 2-4%.
- Drugi, późno dojrzewający, który nie różni się intensywnością rozwoju, ale daje większą żywą wagę na wyjściu.
W wieku dojrzałym babki kałmuckie do czasu dorastania przybierają na wadze do 0,9-1,1 tony, krowy ważą nieco mniej, osiągając maksymalną wagę 0,5 t. Cielęta rodzą się o wadze 22-25 kg lub więcej.
Charakterystyka produkcyjna
W starożytności przedstawiciele rasy bydła kałmuckiego byli wykorzystywani głównie jako zwierzęta pociągowe. Obecnie babki i krowy Kałmucji stały się źródłem cennego produktu mięsnego, znanego ze swojej jakości i smaku.
Babki rodowodowe rasy Kalmyk w wadze żywej osiągają 0,8-0,9 tony, przy czym wyróżniają się intensywnym wzrostem i przyrostem masy ciała. W wieku sześciu miesięcy ważą od 400 do 450 kg. Przy korzystnych warunkach bytowo-żywieniowych wydajność rzeźna sięga 67%, znacznie przekraczając wskaźniki krów rasy Shorthorn i Angus.
Cielęta z krów Kalmyk przybierają na wadze 0,8-0,9 kg dziennie.
Z tuszy byków rasy kałmuckiej uzyskuje się do 57-58% mięsa i do 10-11% składnika tłuszczowego, który jest złożony w postaci warstw marmuru.
Rasa krów Kalmyk, która należy do sektora mięsnego, nie różni się pod względem produkcji mleka. Jego właściwości jako źródła mleka są zadowalające: roczna mleczność dochodzi do 1,2-1,5 tys. Kg, a zawartość tłuszczu 4,5-6%. Zawartość białka w mleku mieści się w przedziale 4,3-4,8%.
Byki z Kałmucji pełnią rolę materiału genetycznego w produkcji, krzyżując krzyżówki o cechach wysokiej jakości.
Zalety i wady hodowlane
Hodowla zwierząt domowych zwraca uwagę na szereg zalet rasy kałmuckiej, które sprawiają, że to bydło jest atrakcyjne do hodowli:
- zwierzęta charakteryzują się naturalną wytrzymałością i niezależnością od klimatycznych warunków przetrzymywania,
- bezpretensjonalne krowy i byki przybierają na wadze na pastwiskach, co w ciepłe dni obniża koszty utrzymania rolników,
- Układ pokarmowy dobrze przystosowany do roślinności pastwiskowej, łatwo trawi paszę gruboziarnistą,
- zimą bydło nie traci wydajności ubojowej nawet przy spadku jakości paszy,
- Młode zwierzęta kałmuckie mają dobre wskaźniki przeżywalności,
- produkty mięsne charakteryzują się wysoką jakością, dlatego mleko pozyskiwane w niewielkich ilościach od krów kałmuckich ma dobrą zawartość tłuszczu,
- krowy zachowują zdolność rozrodczą do 15 lat, wycielenie charakteryzuje się brakiem powikłań, rodzące się potomstwo jest zdrowe i żywotne,
- Kałmucki charakteryzują się wysokim współczynnikiem reprodukcji: na 100 jałówek przypada średnio około 90-95 cieląt.
Naturalnie odporne krowy i byki kałmuckie nie wymagają specjalnej opieki, a opieka nad nimi ogranicza się do karmienia i zapewniania odpoczynku przez co najmniej 5-6 godzin dziennie. Wykazują regularne przybieranie na wadze nawet przy długiej jeździe, pokonując dziennie 15-50 km w poszukiwaniu odpowiedniego pożywienia.
Wybierając krowy rasy Kalmyk jako inwentarz żywy, należy wziąć pod uwagę, że bydło w tym kierunku wymaga dużych pastwisk do chodzenia, ich utrzymanie na ograniczonej przestrzeni nie uzasadnia zainwestowanych środków.
Wśród cech trzymania zwierząt kałmuckich jest obowiązkowe zaopatrzenie zwierząt gospodarskich w wodę. W sztucznych warunkach życia zaleca się podlewanie Kałmuków co najmniej 4 razy dziennie, natomiast w warunkach wysokich temperatur w okresie upalnego lata ilość spożytej wody, która wynosi średnio do 5-6 wiader na 1 osobę, wzrasta o 20-30%.
Bydło rasy kałmuckiej w gospodarstwie PIK PLUS Natyrov Mingiyan
Zastąpienie młodego bydła rasy Kalmyk w AgroFirm PIK PLUS, Kalmykia
Wśród wad, które komplikują utrzymanie Kałmuków, hodowcy zwierząt gospodarskich zauważają przejaw agresywnego charakteru u jałówek po wycieleniu, gdy ze względu na wysoko rozwinięty instynkt macierzyński krowa nie pozwala nowonarodzonemu cielęciu zbliżyć się do noworodka, co powinno być znane i brane pod uwagę przez nowoprzybyłych, którzy mają Kalmyks na fermie.