Większość grzybiarzy woli wybrać się na „ciche polowanie” późnym latem lub jesienią. W tym czasie w lesie znajduje się najwięcej grzybów jadalnych. Jednak niektóre ich gatunki zaczynają owocować wiosną. Grzyby jadalne są rzadkie w maju, ale dzięki temu „ciche polowanie” jest jeszcze bardziej interesujące i, jeśli mogę tak powiedzieć, bardziej ekscytujące.
Grzyby w maju
Grzyb majowy
Grzyb majowy, znany również jako calocybe May, jest bezpretensjonalny dla warunków klimatycznych i rodzaju gleby. Występuje zarówno w lasach iglastych, jak i liściastych. Główny czas zbiórki to kwiecień, maj. Latem grzybnia rzadko tworzy ciała grzybów, ale czasami pojawia się w lipcu.
Kapelusz blaszkowy, który jest pomalowany na biało, ma początkowo płaski zaokrąglony kształt i stopniowo staje się płaski w miarę wzrostu. Kolor częstych talerzy jest biały. Średnica kapelusza grzyba nie przekracza 10 cm, przy suchej pogodzie pojawiają się na nim niewielkie powierzchniowe pęknięcia. Kapelusz znajduje się na krótkiej i grubej nogawce, również pomalowanej na biało. Brak łusek i spódnicy. Wysokość grzyba nie przekracza 7-8 cm, preferuje rosnąć na skraju lasu i na łąkach.
Ci, którzy zbierali grzyb, twierdzą, że ma on silny zapach i smak mąki. Grzyb majowy ceniony jest nie tyle ze względu na smak, co dobroczynne właściwości. Zawiera ogromną ilość witamin i aminokwasów, zbilansowana zawartość białek zwierzęcych i roślinnych. Zawiera również dużą ilość minerałów.
Niejadalna podwójna - biała ryadovka. Ma nieprzyjemny zapach, który jest jego główną różnicą w stosunku do grzyba majowego.
Tinder
Polipory to cała klasa wyspecjalizowanych grzybów pasożytniczych na drzewach. Niektóre z nich są jadalne, a inne trujące. Z tego powodu wielu zbieraczy grzybów woli ominąć grzyby hubki. Jednak jadalne odmiany dobrze smakują i są używane w leczeniu niektórych dolegliwości.
Częściej ciała grzybów znajdują się obok siebie i wydaje się, że są utworzone z 2 lub więcej czapek. Grzyby są płaskie. W niektórych odmianach czapki są rodzajem falistej struktury, która nie ma określonego kształtu. Wielkość owocników waha się od 6 cm do 1,6 m, a do jadalnych odmian należą:
- grzyb krzesiwo;
- grzyb krzesiwo siarkowo-żółty;
- łuskowaty grzyb krzesiwa.
Grzyb Tinder nie ma określonego kształtu. Średnica owocnika może sięgać 1 m. Jednocześnie waży około 20-25 kg. Wiosną ta odmiana jest rzadka.
Ale siarkowo-żółty grzyb krzesiwa owocuje wiosną. Jego owocnik jest żółty. Krawędzie są jaśniejsze, a środki kapeluszy grzybów są jasnożółte, a czasem w kolorze ochry. Grzyb ma kształt wachlarza. Na ciele owocu znajdują się jasnobrązowe łuski, miąższ jest biały. Młode grzyby mają przyjemny aromat. Zapach starych grzybów jest często nieprzyjemny, a one same stają się twarde, dlatego nie są używane do gotowania. Młody miąższ ma lekko cytrynowy smak. Ten pasożyt preferuje lasy liściaste.
Na czapce łuskowatego grzyba krzesiwa znajdują się ciemnobrązowe łuski o dość dużych rozmiarach. Nadaje się do użytku tylko w młodym wieku.
Szeroko stosowana w medycynie Chaga preferuje lasy liściaste. Kapelusze wyglądają jak narośla pokryte ciemną, prawie czarną skorupą z licznymi pęknięciami. Częściej osiada na brzozie, wierzbie lub olszy. Podczas rozwoju grzyba drzewo umiera.
Irina Selyutina (biolog):
Chaga jest często mylona z następującymi rodzajami grzybów hubkowych: gąbka z krawędziami, prawdziwa, fałszywa i brzozowa.
Jak możesz je odróżnić? W tym celu ważne jest, aby dokładnie znać cechy wyglądu i cechy ekologiczne gatunku.
- Zatem czapka fałszywego grzyba hubka, w przeciwieństwie do czapki chaga, ma regularny kształt z dobrze widocznymi ciemnobrązowymi okręgami na powierzchni. Grzyb ten rośnie wyłącznie na pniach lub martwych drzewach, podczas gdy chaga pojawia się wyłącznie na żywych.
- Owocnik prawdziwego grzyba hubki przypomina kopyta, a jego spłaszczona warstwa zarodnikowa spogląda w dół. Jest przymocowany wyłącznie środkiem górnej części. Powierzchnia jest jasnoszara, są na niej aksamitne, ciemnobrązowe półkola rozciągające się na całym obwodzie.
- Grzyb ostrołukowy charakteryzuje się kolorem kapelusza, który może mieć kilka odcieni. Ponadto na powierzchni owocnika obecne są substancje żywiczne, które nadają mu połysk.
- Gąbka brzozowa charakteryzuje się nerkowatym kształtem z lekko pomarszczoną i wysoce elastyczną tkanką powłokową. Nie ma zapachu.
Niejadalne odmiany obejmują ganodermę południową (grzyb z południa), żywiczną ischnodermę (żywiczny grzyb krzesiwa), fałszywego grzyba Lundella, błyszczącego piknoporela, grzyba dębowego, grzyba czarnogłowego. Nie są to wszystkie niejadalne odmiany, ale są one najbardziej powszechne.
Jeleń
Bujanie reniferów to ulubiona uczta dla reniferów, czemu zawdzięcza swoją nazwę. Często występuje na terytorium Rosji. Będzie można go znaleźć w miejscach, gdzie gleba jest bogata w zdrewniałe pozostałości gnijące. Czasami występuje nawet w ogrodach warzywnych, gdzie trociny były używane jako nawóz. Rośnie zarówno pojedynczo, jak iw małych grupach.
Pluć można znaleźć przez całe lato
Płaska blaszkowa czapka z dolnymi krawędziami, której średnica wynosi 10-12 cm, pokryta jest szaro-brązową skórką. Długa, smukła łodyga i małe talerze są białe. Brakuje spódnicy. W miejscu cięcia miąższ, który wydziela słaby aromat grzybów, nieznacznie zmienia kolor. Wysokość rożna nie przekracza 12 cm, będzie można je spotkać już pod koniec maja. Owocują przez całe lato. W niektórych regionach możliwe jest nawet zbieranie plwociny przez całą jesień. Grzyb jest ceniony za swój bogaty skład odżywczy.
Pluć jelenia nie ma niejadalnych odpowiedników.
Wiosenny miód
Grzyb miodowy jest jednym z najczęściej występujących grzybów w Rosji. Czapka lamelkowa ma kształt dzwonu. Pokryta jest jasnobrązową gładką skórką. Średnica kapelusza grzyba nie przekracza 7 cm Elastyczna, długa i cienka łodyga, pomalowana na biało-kremowy kolor, jest często zakrzywiona. Talerze są białe. Grzyby wiosenne rosną w wielu grupach. Znajdziesz je w gajach dębowych i sosnowych. Znajdują się w pobliżu zwalonych drzew lub na zbutwiałych liściach. Pierwszy wiosenny grzyb znajdziemy w połowie maja. Owocowanie kończy się dopiero w połowie października. Miąższ ma łagodny grzybowy smak i aromat, dlatego odmiana ta nie jest popularna wśród grzybiarzy.
Niejadalny sobowtór to fałszywy grzyb.
Miód łąkowy
Charakterystyka pieczarki łąkowej niewiele różni się od cech charakterystycznych wiosennej odmiany pieczarek miododajnych. Okaże się spotkać na łące, pastwisku, na skraju lasu, a nawet w letnim domku. Najczęściej owoce nie rosną w pierścieniu, ale w rzędzie. Czasami tworzą krąg, w środku którego nie rosną grzyby - kręgi wiedźmy, pierścienie elfów. Powstają, gdy gleba jest wyczerpana przez grzyby, tj. następuje całkowite wchłanianie wszystkich składników odżywczych gleby, a do normalnego rozwoju roślin nie pozostaje nic.
Kapelusz blaszkowy, pomalowany na kolor kremowy lub jasnobrązowy, ma średnicę nie większą niż 5 cm, jest płaski lub zaokrąglony, z małym guzkiem pośrodku. Stare okazy mają kształt miski. Przy dużej wilgotności powietrza czapka ciemnieje i staje się lepka. Znajduje się na długiej nóżce, której średnica rzadko przekracza 5 cm, u dołu lekko się rozszerza, brakuje charakterystycznej dla innych odmian miododajnych spódnicy. Wysokość muchomora łąkowego nie przekracza 10 cm Zbiór tego gatunku muchomora rozpoczyna się od końca maja i trwa do października.
Trujące bliźnięta są charakterystyczne dla grzybów łąkowych, podobnie jak wiele grzybów jadalnych.
Irina Selyutina (biolog):
Trujące odpowiedniki tego gatunku to białawy gadatliwy i lesbijski kopalnia. Możesz je rozróżnić za pomocą następujących funkcji:
- Trujący Mówca: jasny biały kapelusz w kształcie spodka, krótka nóżka (około 4 cm). Tak poza tym. Białawy mówca ma podgatunki: g. Woskowy i g. Szarawy. Rośnie w tym samym miejscu, co prawdziwe grzyby łąkowe.
- Kollibia les-loving: kapelusz jest brązowy z białym odcieniem, łodyga jest cienka, do 6 cm długości, preferuje lasy mieszane, gdzie osiada na butwiejącym drewnie lub ściółce. Nie znaleziono na otwartych polanach.
Jadowite bliźniaki owocują prawie w tym samym czasie, co prawdziwe grzyby łąkowe. Dlatego musisz być ostrożny
Borowik
Pierwsze borowiki pojawiają się pod koniec maja. Główny termin zbiórki przypada na początek czerwca. Rosną w lasach mieszanych i liściastych, preferując gaje brzozowe. Kapelusz rurkowy o średnicy 3-4 cm pokryty jest brązową skórką. Łodyga poszerzona ku dołowi, obecne są charakterystyczne ciemnobrązowe łuski. Warstwa rurkowa i łodyga młodego grzyba są koloru kremowego. Pod koniec czerwca warstwa rurkowa nabiera szarawego koloru, co nie wpływa na jadalność grzyba. Drugie imię grzyba to obabok.
Jakie grzyby rosną w maju.
WIADRO GRZYBÓW W MAJU ZA 15 MINUT! WYPRÓBUJEMY NIEZWYKŁY GRZYB!
Borowiki w maju. Trochę późno 🙁
Wniosek
Wiele grzybów rośnie w maju. W tej chwili można zbierać borowiki dębowe, polskie grzyby, borowiki i smardze. Borowik dębowy jest cennym trofeum, ale można go znaleźć tylko wtedy, gdy w maju będzie deszczowo. Pierwsze smardze pojawiają się pod koniec kwietnia. Niektóre odmiany rosną nawet w górach (morel stożkowaty). Również w kwietniu rozpoczyna się zbiór grzybów kwietniowych i niektórych odmian boczniaków. Kwiecień i maj będą bogate w zasoby leśne w przypadku deszczu. Jeśli wiosną nie pada deszcz, żniwa należy udać się na początku czerwca.